22 Temmuz 2003 tarihinde öğleden sonra Irak’ın işgali sırasında Amerikan 101.Hava İndirme Tümeni’ne bağlı 40 asker ve bir başka birlik olan 121.Görev Gücü’ne bağlı 8 asker Musul’da terkedilmiş bir semtte ilerliyorlardı. Birlikler ilerlerken yapılan ev denetimleri sırasında bir binadan aniden Görev Gücü’ne bağlı askerlerin üzerine otomatik silahlarla yoğun şekilde ateş açılmaya başlandı.
Açılan ilk ateşte görev gücüne bağlı bazı askerler yaralandı ve bütün ekip geri çekilerek mevzilendi. İlk şok atlatıldıktan sonra Amerikan askerleri hemen durumu komutanlığa bildirdi ve harekete geçti. 101.Hava İndirme’ye bağlı askerler fark edilmeden mevzi değiştirdi ve aldıkları yeni pozisyondan düşman unsurlarının bulunduğu binaya TOW füzesi attı. TOW füzesinin infilak etmesiyle binanın içerisindekilerin şoka girmesinden faydalanan Amerikan askerleri bulundukları mevzilerden binayı çok yoğun ateş altına aldı. Bu yoğun ateş sırasında 50 kalibrelik M2 makineli tüfekleri ve Mk 19 Bomba atarları dahi kullanıldı. Çatışma kesildiğinde ilk silahın sıkılmasının üzerinden 6 saat geçmişti.
Çatışmanın sonra ermesinden sonra “evden geriye kalanlara” yaklaşan Amerikan askerleri yaptıkları incelemede 4 cesetle karşılaştı. Saldırının gerçekleşme biçimi Amerikan yetkililerine düşmanın alışılagelmişin dışında bir hedef olduğu izlenimini vermişti. Cesetler incelenmek üzere otopsiye yollandı ve kısa süre sonra yapılan çalışmalar neticesinde cesetlerin Saddam Hüseyin’in oğulları olan Uday Hüseyin, Kusay Hüseyin’e ait olduğu anlaşıldı. Diğer iki cesetten biri Kusay Hüseyin’in oğlu olan 14 yaşındaki Mustafa’ya aitti. Son ceset ise Kusay Hüseyin’in yakın korumasına aitti.
Babalarının iktidarında rüya gibi bir hayat yaşayan Uday ve Kusay Hüseyin’in hayatları böyle feci bir şekilde son bulmuş oldu.
Kaynakça
Neil MacFarquhar (23 July 2003), The New York Times.
Raghavan, Sudarsan; Miller, Greg (22 July 2003), The Washington Post.
